kilka słów o moich ulubionych lekturach szkolnych i dlaczego je polubiłam

Dwudziestego piątego sierpnia odebrałam z sekretariatu certyfikat otrzymania tytułu technika organizacji reklamy, co było jednocześnie definitywnym zakończeniem etapu mojego życia pod tytułem "szkoła średnia". Z tego powodu pomyślałam, że fajnie byłoby go jakoś podsumować, bo to jeden z lepszych okresów w moim życiu. W jego trakcie dostrzegłam swoje życiowe pasje i którą z nich chciałabym zajmować się w życiu zawodowym, a którą jako odskocznią, dzięki czemu zyskałam poczucie, że jednak nie jestem nudna i można ze mną o czymś porozmawiać, a co za tym idzie zyskałam nieco pewności siebie. Oczywiście mowa tutaj o reklamie i książkach, a skoro jesteśmy na blogu poświęconemu temu drugiemu zagadnieniu, to o nim będziemy rozmawiać dalej. 

Powszechnie wiadomo, że każdy etap nauki wiąże się z listą książek, które trzeba przeczytać, żeby móc go pokonać. Do pewnego momentu byłam takim stereotypowym uczniem, który twierdził, że lektury są niedobre, ale czytałam je, bo byłam sumienna. Większości z nich nie lubiłam i szybko zapominałam, ponieważ poruszały tematykę, która mnie nie interesowała. I to trwało właśnie do czasów technikum, kiedy, o zgrozo okazało się, że będę miała rozszerzony polski. Nigdy nie lubiłam tego przedmiotu, ze względu na nauczycielki, z którymi nie umiałam się dogadać. Dopiero tam trafiłam na naprawdę wspaniałą polonistkę, która doceniła moje starania i umiejętności, a przede wszystkim rozmawiała z nami o tych książkach. W tym momencie moja blokada w głowie zniknęła. Dawałam szansę każdej pozycji ze spisu, a nawet kilka z nich naprawdę pokochałam całym sercem i wrócę do nich w przyszłości, kiedy kupię sobie własne egzemplarze. Właśnie o nich chciałabym wam dzisiaj opowiedzieć, bo nie ma lepszego sposobu dla miłośnika książek na podsumowanie niż wspominanie dobrych lektur, które wiążą się z tym okresem.

Idąc chronologicznie, według epok literackich, pierwszą z lektur szkolnych, które naprawdę pokochałam był Makbet Williama Szekspira. Co prawda nie ma w niej zbyt wielu motywów literackich i nie użyłam jej na maturze, ale bardzo polubiłam samą historię przemiany honorowego rycerza w bezwzględnego mordercę. Przede wszystkim podobała mi się postać Lady Makbet - bardzo charakternej i pewnej siebie kobietki, która lubiła brać sprawy w swoje ręce, nie zawsze myśląc o konsekwencjach swoich wyborów. Bardzo ciekawym wyborem było wykorzystanie personifikacji ukrytych pragnień oraz swego rodzaju grę słów, która wprowadziła na koniec genialny plot twist.

Zapomniałam jeszcze wspomnieć o antycznych dramatach opartych na micie o rodzie Labdakich, czyli Królu Edypie oraz Antygonie Sofoklesa. Stanowią one swego rodzaju spójną całość, która przekazuje tematy ważne dla greckiej cywilizacji, czyli nieubłagane przeznaczenie i ich bóstwa. Edyp stara przeciwstawić się fatum, które i tak go dosięga, a jego córka Antygona sprzeciwia się rozkazom władcy, aby pochować brata, dzięki czemu będzie mógł spokojnie odejść do Hadesu zamiast błąkać się nad Styksem. Uwielbiam te książki tak bardzo, ponieważ są genezą motywów, które bardzo lubię w literaturze, a przede wszystkim są oparte na mitologii, którą kocham nad życie. Dodatkowo greckie sztuki cechowała duży rygor ze względu na niewielkie możliwości i oraz ogromne ograniczenie techniczne pierwszych teatrów.

O romantyzmie nie będę wspominać, bo jest to raczej epoka myśli patriotycznej i samobójczej, które niezbyt mnie interesowały, choć lektury były całkiem ciekawe. Przejdę raczej do pozytywizmu, gdzie omawialiśmy Zbrodnie i Kare Fiodora Dostojewskiego, czyli obecnie jedną z moich ulubionych książek. Niesamowicie przemówiła do mnie koncepcja śledzenia zmian w umyśle mordercy, którym nie kierowała jakaś chora myśl czy zemsta, a jego własne poglądy. Wszystko to odbywało się na tle codzienności Sankt Petersburga, co znaczy, że ukazywało życie i kulturę rosyjską w tamtych czasach, a dla mnie jest ona jedną z najciekawszych na świecie. Znalazłam już najpiękniejsze wydanie tej książki, jakie chciałabym posiadać, ale również mam nadzieję, że sięgnę po inne książki Dostojewskiego, ponieważ zapoczątkował on moją miłość do literatury rosyjskiej.

Kolejna pozycja to ogólnie jest absolutny hit, ponieważ przeczytałam ją na długo przed otrzymaniem informacji, że będzie moją lekturą szkolną. Pochłonięcie jej zajęło mi zaledwie kilka godzin i już wtedy byłam niesamowicie zachwycona historią, emocjami, jakie we mnie wywoła, a przede wszystkim stylem pisania autora. Chodzi o tu oczywiście o Rok 1984 George'a Orwella. Nie będę opisywać o czym jest, bo zapewne większość z was wie, a jeśli nie to najlepiej po prostu nie wiedzieć, tylko sięgnąć na świeżo. Powiem jedynie, że uderzyła w mój skrywany lęk ograniczenia wolności osobistej, wolności słowa czy poczucia bycia jednostką niezależną od otoczenia, dlatego tak bardzo ją uwielbiam. Wyciągnęła mnie ze strefy komfortu i nieźle dała do myślenia.

I na samo koniec, coś co pewnie może zadziwić niektórych moich czytelników i znajomych, którzy to czytają, ponieważ oświadczam wam, że pokochałam lekturę opowiadającej o II wojnie światowej. Jednak z zupełnie innej perspektywy niż dziewięćdziesiąt dziewięć procent książek o tej tematyce. Nie mówi o represjach niemieckich, holocauście i tym podobnych. Wręcz przeciwnie, skupia się drugiej stronie naszego kraju, czyli tej rosyjskiej. Są to wspomnienia autora z pobytu w łagrze na Syberii. Opowiada o wycieńczającej pracy fizycznej, łgarstwach rosyjskiego wymiaru sprawiedliwości oraz okropnych racjach żywnościowych. O tym, jak ludzie tracili poczucie człowieczeństwa, aż w końcu pragnęli jedynie śmierci. To był naprawdę Inny Świat, autorstwa Gustawa Hearlinga-Grudziństkiego.

Oczywiście nie wspomniałam tutaj o lekturach z wcześniejszych lat szkolnych, jak na przykład niesamowity Oskar i Pani Róża, Mały Książę czy Ania z Zielonego Wzgórza, ale jak się pewnie domyślacie, że chodziło mi przede wszystkim o lektury z ostatnich czterech lat, ponieważ bardzo miło je wspominam i chciałabym o nich z wami porozmawiać. A przede wszystkim usłyszeć, jakie lektury szkolne wy polubiliście najbardziej.

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

księga luster - adam faber

Staram się unikać książek porównywanych do innych, które zasłużenie zdobyły rozgłos, szum medialny i przychylność czytelników. Zazwyczaj takie stwierdzenia są nietrafione lub aż nazbyt prawdziwe. A w przypadku tej powieści paradoksalnie był to jeden z dwóch powodów, dlaczego postanowiłam w ogóle po nią sięgać. Wydawnictwo zadbało nie tylko o piękną i solidną oprawę, ale również stworzyło niesamowity, chwytliwy slogan na rozreklamowanie jej. Moje wewnętrzne dziecko dało się uwieść "Harry'emu Potterowi w spódnicy".

Kate Hallander prowadzi normalne życie londyńskiej licealistki, aż do momentu odwiedzin w sklepie z magicznymi artefaktami. Sprzedawczyni wręcza jej Księgę Luster, dzięki której dziewczyna trafia do Jaaru - krainy zamieszkiwanej przez baśniowe postaci. W taki właśnie sposób zostaje uświadomiona, że nie jest zwykłym człowiekiem, a czarownicą i nie jest to jedyny powód, dlaczego ma tam spore kłopoty.

Pisze te recenzje chyba już trzeci raz, ponieważ nie umiem odnaleźć właściwych słów do opisania moich odczuć względem powieści Adama Fabera. Bardzo ją polubiłam i zapewne gdybym przeczytała ją kilka lat wcześniej to byłabym w niej zakochana po uszy, ale tego spodziewałam się od samego początku. W tej chwili była dla mnie nieco schematyczna i naiwna, ale czytało mi się ją szybko oraz przyjemnie, a przede wszystkim kilkukrotnie niesamowicie mnie zaskoczyła. Przede wszystkim pomimo wielu podobieństw historie Kate i Harry'ego całkowicie się różni od siebie. Tutaj nie ma żadnej szkoły magii i latania na miotłach, za to są magiczne artefakty i równoległy świat pełen niesamowitych, baśniowych postaci. Nawet konstrukcja magii (jeśli tak to mogę nazwać) różni.

Ze wszystkich postaci najbardziej polubiłam jednorożca Jawisa, który w trakcie trwania akcji jest w trakcie trwania bardzo poważanej zmiany. Kate jest czynnikiem, który ją przyspiesza. Sama dziewczyna był okej. Jakoś specjalnie nie wzbudziła mojej sympatii. Bardzo spodobała mi się jednak jak postawiła się rodzinie, która ukrywała przed nią tak ważną informacje. Mam jednak nadzieję, że w kolejnych tomach mocno się rozwinie. Z kolei jej fer, Fion był lekkomyślny i miał wysokie mniemanie o sobie, ale był też niezwykle ambitny i zawzięty. Rodzina Hallanderów miał dość błahy powód, żeby ukrywać przed nią, że jest czarownicą. Niezwykle przypadł mi też do gustu policjant Robert - przystojny, pewny siebie i do tego w mundurze!

Księga Luster to bardzo fajna młodzieżówka o młodej czarownicy, która musi poznać świat i swoje umiejętności od podstaw w dość późnym wieku. Pomimo drobnej naiwności oraz schematyczności typowej dla tego rodzaju książek, naprawdę bardzo mi się podobało. Miała ciekawych i różnorodnych bohaterów, a poza tym odwoływała się do mojego wewnętrznego dziecka. Jeśli zastanawiacie się nad jej przeczytaniem to śmiało sięgajcie. Sama świetnie się bawiłam i nieco odpoczęłam od cięższych lektur.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

królowa cieni - sarah j. maas

Niezbyt często sięgam po grube książki, które większość ludzi potocznie nazywa cegłami lub grubaskami, ponieważ zwyczajnie boję się, że tylko i wyłącznie stracę na nie czas, bo się nie polubimy. Paradoksalnie w przypadku tej książki nie miałam obiekcji, chociaż poprzednie części nie do końca przypadły mi do gustu, były jedynie dobrymi czytadłami. Jednak miałam ochotę odpocząć, przeczytać coś lekkiego, odmóżdżającego i miałam jakieś dziwne przeświadczenie, że ta część będzie stanowić kamień milowy i wreszcie naprawdę bardzo mocno polubię Szklany Tron. Ostatecznie nic takiego się nie wydarzyło, ale zdecydowanie widzę tendencje zwyżkową i każdy tom podoba mi się ociupinkę bardziej.

Celeana Sardothien przestała istnieć. Z wyprawy do Wendlyn powraca już jako następczyni tronu Terrasenu, Aelin Ashryver Galathynius. Zostaje przywódczynią niewielkiej grupy rebeliantów, która szuka sposobu na przywrócenie magii, tylko w tym upatruje nadziei na pokonanie tyrana i wyzwolenie podbitych przez niego królestw. Tymczasem Dorian toczy wewnętrzną walkę z Valgem, który próbuje przejąć jego ciało, a w daleko w górach przeprowadza się eksperymenty na wiedźmach.

Pomimo tego, że ta część jest znacznie większej objętości niż trzy poprzednie tomy to podobała mi się zdecydowanie bardziej, ponieważ wreszcie działo się coś ciekawego i konkretnego. Nadal pojawiają się zbyteczne wątki miłosne, a relacje między niektórymi postaciami mnie niesamowicie irytują, ale tym razem przynajmniej miały jakiś cel w swoich działaniach. Obrali odpowiednią drogę w dążeniach do odzyskania wolności i co najważniejsze działali w tym kierunku. Przyznam też, że niektóre wydarzenia niezwykle mnie zaskoczyły.

Okropnie denerwowało mnie to, jak Aelin i Chaol się do siebie odnosili. Szczególnie irytujące było to w jego wykonaniu. Wydawało się przed wyjazdem Celeany do Wendlyn rozstali się, jak dorośli ludzie jednak tutaj zachowywali się wobec siebie, jak rozkapryszone dzieciaki, jakby nie umieli sobie wybaczyć tego, w jaki sposób zakończył się ich związek. Jedynymi postaciami, które naprawdę w stu procentach lubię są Manon i Elide. Pierwsza z nich jest wiedźmą wściekłą na to, że z rozkazów Matrony musi wykonywać wszystkie polecenia ludzi, a z drugiej strony szukającą sposobu na zbuntowanie się, aby jak najmniej zaszkodzić sobie i swoim przybocznym. Druga to młoda niewolnica własnego wuja. Stara się trzymać z daleka od wszystkich niebezpieczeństw, a kiedy już zmuszona się z nimi spotkać to umie sobie z nimi poradzić. Cały czas szuka sposobu na ucieczkę, aby walczyć u boku swojej królowej. W jej głowie jest ona postacią niemal mityczną.

Ostatecznie wciąż nie do końca lubimy się ze Szklanym Tronem, ponieważ konsekwentnie irytują mnie relacje pomiędzy większością głównych bohaterów i raczej jestem za tymi nowszymi, drugoplanowymi. Jednak w Królowej Cieni działo się zdecydowanie więcej i ciekawiej, a poza tym bohaterowie w końcu mają jakiś konkretnych cel w swoich działaniach. Jest to raczej książka na odmóżdżenie, dobry czytadło na kilka wieczorów, dlatego wprawieni fani fantastyki mogą być rozczarowani. Bardziej spodoba się początkującym. Mi pozostał jeszcze jeden tom do nadrobienia serii i czeka on na mojej półce, więc mam nadzieję, że niebawem się z nim uporam.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

English Matters nr 66

Uświadomiłam sobie ostatnio, że bardzo dobrze zrobiłam, że zgodziłam się na recenzowanie English Matters, ponieważ nie straciłam kontaktu z językiem i wciąż wiele pamiętam, choć nie miałam żadnych zajęć już od ponad 4 miesięcy. Kolejny numer bardzo mnie zaciekawił ze względu na główny artykuł, czyli The Naked Truth. Wyjaśnia on, jak ważną rolę, jaką odgrywa golizna w reklamie i choć dla mnie osobiście nie był on bardzo odkrywczy to bardzo miło mi się go czytało, a osobom, które nie miały wcześniej styczności z tym tematem, może wiele rozjaśnić.

Poza tym przeczytacie w nim o:

• twórczości kontrowersyjnej artystki Yayoi Kusamy, 
• tradycji, obyczajach i funkcjonowaniu na przestrzeni lat państwa Wikingów, 
• historii pałacu Buckingham, 
• pewnych bardzo pomocnych stworkach z brytyjskich mitologii, których nazwa niesamowicie przypomina pewien deser, 
• Poldarku (tak tak, tym serialu), 
• tragicznym stanie amerykańskiej opieki medycznej, 
• grupach ulubionych słów, 
• rozumienie osób anglojęzycznych 
• urokach miasta Winchester.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Colorful Media

Magazyny językowa * Kiosk Colorful Media

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

O tym dlaczego uwielbiam Jakuba Ćwieka

Myślę, że bardzo dobrze znacie przynajmniej część listy ulubionych autorów i doskonale zdajecie sobie sprawę, że znajduje się na niej nazwisko wyżej wymienionego pana. Przeczytałam zaledwie kilka jego książek i naprawdę sporo zostało mi jeszcze do nadrobienia, ale śmiało mogę nazwać go moim autorytetem.

Kłamca był cudowny i pochłonęłam go w jeden dzień. Oba tomy Grimm City to rasowe thrillery, których akcja rozgrywa się w fascynującym świecie fantasy. Z kolei zaś Przez stany POPświadomości to nie lada gratka dla wszystkich geeków. Nie udało mi się jedynie przebrnąć przez Dreszcz, choć paradoksalnie uwielbiam tematykę superbohaterów, ale tamten humor ewidentnie mi nie podpasował. Bardzo lubię jego twórczość, ponieważ da się przy niej totalnie zrelaksować i zapomnieć o bożym świecie. Jeszcze dodatkowo nawiązuje do tematyki, którą można kupić sobie moje uwielbienie - baśnie, mitologia, a przede wszystkim wszystko co popkulturowe.

Podziwiam go również, jako zwyczajnego człowieka, a nie tylko twórcę niesamowitych historii. Co prawda nie udało mi się go jeszcze spotkać choć przez te kilka chwil, jakie się trafią podczas spotkań autorskich, ale jego obraz wysnuwa się z samych relacji naocznych świadków czy fotorelacji. Ujawnia się tam wiecznie młody duchem i zawsze wyluzowany oraz energiczny mężczyzna. Przede wszystkim jednak zawsze fair wobec swoich fanów oraz blisko nich. Nie tylko dlatego, że często pokazuje się na konwentach i innych imprezach, ale również poprzez swoje zafiksowanie na punkcie książek, pisarzy czy seriali. Jednym słowem jest po prostu takim szarym geekiem, któremu udało spełnić się marzenie o wydaniu własnej historii oraz obrania kierunku kariery zawodowej pokrywającym się ze swoimi pasjami.

Jakub Ćwiek po prostu robi to, co kocha i widać to w jego nastawieniu do życia oraz twórczości. Z tego względu nie mogłam nie zakochać się w jego książkach, a w miarę zagłębiania się w to całe bycie jego wielbicielem również i nie zacząć uwielbiać jego samego. Zaimponował mi tym, że oddał się prawie w całości swojemu hobby, a przede wszystkim poczuciem humoru oraz otwartością wobec ludzi. Mam nadzieję, że niebawem mnie również będzie dane go spotkać. A poza tym pisze świetne felietony!

PS. Chcielibyście więcej takich postów, ale o innych autorach?

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

Pierwszy patronat Biblioteczki!

Niezmiernie miło mi poinformować was, że mój blog doczekał się swojego pierwszego patronatu. Biblioteczka obejmie opiekę nad Godziną Diabła, czyli zbiorem opowiadań grozy od Grupy Literackiej Ailes. Jestem z tego niezmiernie zadowolona, szczególnie, że zyski ze sprzedaży zostaną przekazane na cele charytatywne, na rzecz fundacji ROTA.

Godzina, sześćdziesiąt minut, trzy tysiące sekund. W tym czasie może wydarzyć się niemal wszystko... Zapraszamy cię na hipnotyzującą podróż w Godzinę Diabła. Historie zebrane w niniejszej antologii zawładną twoimi zmysłami, wciągną w otchłań mrocznych doznań i niespodzianek, przenosząc do świata, który staje się realny tylko w jednym momencie... Masz dość odwagi by nam towarzyszyć?

Premiera: 17 września

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

"Grawitacja" Tess Gerritsen

Poprzednie wakacje to był u mnie ogromny przypływ uwielbienia do twórczości Tess Gerritsen, w szczególności jej serii o detektyw Rizzoli i doktor Isles. Mogłam czytać tomy jeden po drugim, ponieważ w żadnym nie powtarzał się schemat z poprzedniego i wszystkie miały niesamowite tło obyczajowe. Niestety w pewnym momencie musiałam przystopować, ponieważ w bibliotece nie był dostępny piątym tom i ja nadal na niego czekam. Staram się jednak w międzyczasie sięgać po inne pozycje autorki. Odkryłam jednak, że o ile pałam ogromną miłością do thrillerów medycznych, o tyle jej kryminały jakoś nieszczególnie mi pasują. Próbowałam jeden i nawet go nie skończyłam, tak więc wracam do tego, co wychodzi Tess najlepiej.

Na pokładzie międzynarodowej stacji kosmicznej znajdującej się na ziemskiej orbicie wybucha tajemnicza epidemia. Astronauci kolejną zapadają na tajemniczą chorobę i umierają w męczarniach. Załoga promu, wysłanego im na ratunek, również zostaje skazana na śmierć. Wojsko nie zezwala im na powrót na ziemię, ponieważ uważa, że choroba zagraża całej ludzkości. Jedynie młoda lekarka i jej mąż za wszelką cenę starają się jak najszybciej znaleźć lekarstwo.

Zdążyłam już zapomnieć, że pozycje od Gerritsen, które nie łączą się z żadną serią, raczej nie posiadają zapierającej dech w piersiach akcji, tylko poruszają dość ciężkie dylematy moralne, natury medycznej. Tak też było w tym przypadku, jednak nie chciałabym wam zdradzać na czym on polegał, bo zepsułabym wszystkim radość z czytania. Co paradoksalnie robi opis z tyłu okładki. Ogromnie się cieszę, że nie zapoznałam się z nim przed skończeniem książki, ponieważ zdradza niemal wszystkie najważniejsze zwroty akcji - czym jest tajemniczy wirus i kto się z nim upora. Tym bardziej, że książka sama w sobie nie jest jakoś szczególnie porywająca czy zaskakująca. Szybko się czytało, ale w kilka momentach robiła się naprawdę nużąca, ponieważ to typowa historia o epidemii nieznanej choroby. Wyróżnikiem stało się to, że wybuchła w kosmosie, co utrudnia pracę lekarzom w odnalezieniu na nią lekarstwa i to, że autorka niektóre momenty opisała w tak emocjonalny sposób, że bardzo trudno było nie współodczuwać z bohaterami - przykładowo ostatnie momenty przed wyruszeniem w kosmos wywołały we mnie ogromne pragnienie odbycia takiej podróży.

Większość głównych bohaterów całkiem polubiłam, choć nie było wśród nich kogoś, kto jakoś szczególnie by mnie do siebie przekonał. Nie chciałabym jednak oceniać tych "złych" postaci, ponieważ wszystkim rządził strach przez nieznaną, śmiertelną chorobą i dlatego dokonywali takich, a nie innych wyborów. Jestem jedynie po wrażeniem siły miłości pomiędzy Emmą a Jackiem, która wygrała z rozłąką i zniszczonymi marzeniami, a oni byli w stanie skoczyć dla siebie w ogień. Ta historia również kilkoro z nich niesamowicie zmieniła. Gordon Obie odpowiadający za całą misję przestał skrywać i tłamsić swoje emocje pod maską, przez co bardziej zbliżył się do swoich podwładnych. Sama Emma stała się bardziej bojaźliwa. I przede wszystkim szkoda mi bezsensownej śmierci Luthera.

Grawitacja to trudna i wymagająca książka, a jednocześnie niezbyt wyróżniająca się z tłumu innych o epidemiach, co można jej w sumie wybaczyć, ponieważ wydana została przed niemal dwudziestu laty (uwierzycie, że miałam wtedy dwa latka?). Przeczytałam ją w stosunkowo krótkim czasie i zostawiła mi kilka tematów do rozmyśleń, szczególnie zakończenie. Na pewno polecam ją przyszłym i obecny młodym lekarzom, bo autorka jak zawsze wykazuje się świetnym researchem, co na pewno was zadowoli, a może i przygotuje na jakieś nieoczekiwane sytuacje w pracy zawodowej. Innych zainteresowanych również zachęcam do lektury. 

                                              

                                  

Autor: Gerritsen Tess

Przekład: Szulc Andrzej

Tytuł polski: Grawitacja

Tytuł oryginalny: Gravity

Seria: -

Wydawnictwo: Albatros
Wydanie polskie: 2000
Wydanie oryginalne: 1999

Liczba stron: 380
Cena okładkowa:-

Moja ocena: 7/10

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

Biblioteczny Bookhaul #8

Jeden ze swoich wolnych dni wykorzystałam na odwiedzenie biblioteki, po dwóch miesiącach nieobecności tam. Co prawda po raz kolejny nie przeczytałam wszystkich książek, które miałam wypożyczone, ale przynajmniej suma oddanych, równa się sumie wypożyczonych, a przede wszystkim większość, które wzięłam nie były jakimś bardzo spontanicznym wyborem. Mam pewność, że w jakimś stopniu mi się spodobają.

Zaczynając od dołu, mam dwie książki Andrzeja Pilipiuka, który ostatnio przełamał moją niemoc czytelniczą po rozczarowującym lipcu. Zabrałam ze sobą drugi tom Kuzynek Kruszewskich, czyli Księżniczkę oraz pierwszy tom serii Drogi do Nidoras, czyli Oko Jelenia i okropnie nie mogę się doczekać lektury obu. Następnie mój długo wyczekiwany piąty tom serii o Jane Rizzoli i Maurze Isles, czyli Autopsja Tess Gerritsen. Mam nadzieję, że była warta tego oczekiwania! Dalej wybrałam Nieznane Lata T.A. Barron, czyli pierwszy tom przygód Merlina (tak, tego Merlina od króla Artura), ponieważ polecił mi to pewien bardzo sympatyczny pan spotkany w pociągu z Warszawy, po tym jak zobaczył, że zaczytuję się we Flanaganie. No i na koniec jedyna książka, której wcześnie nawet nie miałam w planach przeczytać, czyli Smoki Upadłego Słońca Margaret Weis i Tracy Hickman, którą wzięłam tylko dlatego, że jest o smokach, a nie miałam pomysłu, co innego wziąć.

Czytaliście którąś z tych książek? Jak wam się podobały? A może jesteście ciekawi, co ja sądzę o nich i chcecie, żebym którąś przeczytała w pierwszej kolejności? Co wy ostatnio wypożyczyliście z biblioteki? I najważniejsze pytanie: Podoba wam się taka wersja bookhauli, czy może wolicie te stare, gdzie wszystko wypunktowuje?

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać

Bookhaul - sierpień 2017

W sierpniu przyszło do mnie dwa razy więcej książek niż w lipcu, z czego bardzo się cieszę i będę cieszyć, póki przestanie mi braknąć miejsca na półkach. Kilka z nich kupiłam sobie sama, ale jednak większość otrzymałam od wydawnictw i zaledwie jedną przeczytałam, ale mam nadzieję, że we wrześniu się to zmieni, bo to mój ostatni miesiąc spokoju i potem znowu będę zawalona nauką. Na szczęście tym razem nauką, która mnie interesuje, czyli studiami, ale was to pewnie nie, bo duża część z was ma tak samo, więc przechodzę szybko do głównych gwiazd tego postu, czyli książek. A oto one (od góry):

• Wszystko jest względne Stephena Kinga, wyłapane na biedronkowej promocji za 9,99 zł,
• Lśnienie Stephena Kinga, jw.,
• Kroniki Atopii Mathew Mattera, prezent na rozpoczęcie współpracy z Czwartą Stroną, bardzo udany, ponieważ od dawna chciałam przeczytać tę książkę,
• Podróżniczka Arwen Elys Dayton, czyli drugi tom Poszukiwaczki od Grupy Wydawniczej Foksal, nie mogę się doczekać lektury, ponieważ kilka wątków z pierwszego tomu bardzo mnie zainteresowało,
• Szamanka od Umarlaków Martyny Raduchowskiej, od Grupy Wydawniczej Foksal, tej również niezmiernie nie mogę się doczekać, bo na okładce znajduje się blurb od Marty Kisiel, a poza tym okładka jest przepiękna i wydaje mi się, że historia będzie niesamowicie zabawna!,
• Ocalona Alexandry Duncan, od Grupy Wydawniczej Foksal, ze względu na to, że ostatnio mam niesamowitą ochotę na sci-fi i trafiam na same dobre lektury, ale po niej cudów się nie spodziewam, 
• Zaklinacz Ognia Cindy Williams Chimy, od Wydawnictwa Otwarte i jak większość osób na nią narzeka, tak ja powiem, że byłam okej. Nawet całkiem polubiłam Adriana i czekam na rozwinięcie wątku ze smokiem, recenzja,
• I na sam koniec moja największa perełka, czyli genialne wydanie publikacji E-marketing. Współczesne Trendy. Pakiet Startowy, wydawnictwa PWN, które kupiłam z nadzieją, że to dobra pozycja, a co za tym idzie przyda mi się na studiach i w przyszłości zawodowej.

Czytaliście którąś z tych książek? Jak wam się podobały? A może jesteście ciekawi mojej opinii i chcecie mnie pogodzić, żebym szybciej się za to zabrała? Co do was przyszło w tym miesiącu? Opowiadajcie! :)

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać